سؤال 21- بازیسازی به چه معناست؟
پاسخ: معمولاً بازی (چه به صورت سنتی یا بازیهای مبتنی بر رایانه) صرفاً برای سرگرمی استفاده میشوند و هدف خاص دیگری را دنبال نمیکنند. بازیسازی (Gamification) بهبود تجارب انسان از سیستمها با استفاده از عناصر جذاب و روانشناسي به کار رفته در بازیها است که در صنعت آموزش نیز کاربردهای خود را داراست. به کارگیری صحیح آن میتواند منجر به بهبود انگیزه یادگیری، جذابیت بیشتر، یادگیری عمیقتر و تعهد بیشتر شود.
بر اساس تئوری انگیزش، چهار پایه اساسی برای انگیزه افراد وجود دارد که در بازیسازی مورد استفاده قرار میگیرد: ارتباط با دیگران (موقعیت اجتماعی، ارتباطات اجتماعی، تعلق داشتن)، خودمختاری (خلاقیت، انتخاب، آزادی، مسئولیتپذیری)، خبرگی (یادگیری، پیشرفت فردی، ارتقاء مهارتها) و هدف (معنا، بشردوستی، دلیلی برای چراها). اکتشاف، رویارویی با چالشها، حل مسئله، کسب جایزه، پیشرفت به مراحل بعدی، کارگروهی با دیگران، رقابتپذیری، رویا پردازی و غافلگیر شدن از دیگر اصولی است که در بازیسازی کاربرد دارد.
منبع: Marczewski, A., 2015. Even Ninja Monkeys Like to Play: Gamification. Game Thinking & Motivational Design
سؤال 22- پداگوژی چیست؟
پاسخ: بر طبق لغتنامه دهخدا، منشاء این لغت ترکیب یونانی پِدُس به معنای کودک و آگوژ به معنای رهبری یا راهنمایی است که البته هم اکنون مفهوم گستردهتری را شامل میشود. در زبان فارسی معمولاً معادلهای «یاددهی-یادگیری»، «تعلیم و تربیت» و «آموزش و پرورش» برای آن به کار میرود. این مفهوم بسیار فراتر از تدریس است و برنامهریزی آموزشی، انتخاب و اجراي روشهاي تدریس، برقراری ارتباط مناسب با فراگیران، استفاده از فناوریهای آموزشی و ارزشیابی را در بر میگیرد.
منابع:
- کتاب پداگوژی: علم و هنر یاددهی-یادگیری از دوران باستان تا به امروز – نظریه وکاربرد، نویسنده: کلرمون گوتیه، موریس تاردیف. مترجم دکتر فریده مشایخ، انتشارات سمت 1393.
- http://samta.samt.ac.ir/content/9483/%D9%BE%D8%AF%D8%A7%DA%AF%D9%88%DA%98%DB%8C